Status naukowy - niewspółmierny z kulturą osobistą

Zaszczyciłam dziś uczelnię swoją przeciętną osobą. A co! Czekam grzecznie na konsultacje do p. doktor. Pchi, "doktor"... Stoję sobie pod drzwiami, jakieś półtorej godziny z hakiem, wraz z grupką rozentuzjazmowanym tłumem pierwszoroczniaków. Stoję, stoję. Tłum dziewczyn (filologia - chłopów brak) osiadł już pod ścianą jak wachlarz różnobarwnych jeansów. 

Z jednej i z drugiej strony korytarza organizowane są konferencje na dwa odmienne tematy. Organizatorzy - doktorzy, biegają tam i z powrotem zapraszając zagubionych gości z innych miast do odpowiednich sal. 

Biega także zziajany Dyrektor Instytutu, rozrywany przez wszystkich przyjezdnych. 

- Ach, witam...

- Ach, jak miło...

- Ach, ach...

- Och, och...

Wymuszona kurtuazja. Tak zipiąc jak lokomotywa z naszej polskiej PKP, stanął naraz spoglądając na jeansowy wachlarz. Wszystkie głowy pospiesznie w notatki, po cichutkim "dzień dobry". Moja jednako koczująca pupa pod ścianą spięła sie również niespokojnie. 

A on patrzy tak na nas - dziewoje i pyta:

- A panie, to nie chciałyby sobie usiąść na ławce?

Zdębiałe spojrzałyśmy w jego stronę.

- Ja zaraz z kolegą ławeczkę przyniosę. - palnął i pobiegł, zaczepiany wciąż przez gości:

- Ach miło spotkać...

- A nic się Pan nie zmienił, taki młody rumiany (a facet born in lata '50)- rzecze poczciwa staruszka, pewnie jakaś prukwa - profesorka dla innych.

Punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia.

Patrzę zaraz, a z końca korytarza wraca dyrektor z jakimś innym profesorem, targając okurzoną ławkę z drugiego końca budynku.

Mimo, że jestem kobietą i lubię, gdy mężczyzna okazuje kobiecie szacunek, to jakoś dziwne mi się zrobiło. Bo ja studencina, której tyłek przyzwyczajony do zimna posadzek korytarzowych, a Pan - Dyrektor, naukowiec, szycha, poważny, ceniony, pławiony w "ochach" i "achach " - naraz stał się przystępnym dżentelmenem. Człowiekiem po prostu. 

Zawsze profesor, doktor, kojarzony był negatywnie w mojej głowie - jako nieprzystępny, egoistyczny bubek, któremu sam zapach studenta uwłacza. 

A tu proszę, co za niespodzianka!